JDS Sinhala

ඒ දැරිය, කිවිඳිය

කුරුලු හඬකින් හිනැහී නැගිටපන් කිව්වට
ප්‍රීතිමත් හඬක් නොවේ ඔරලෝසුව උදේට
හිරිවැටුන අත් වලින් කූරු ගානකොට
කවියක් වුනත් දියවෙයි උණු තේකක.

බත් බඳින කොට හැමදාම උදේට
ආදරේ තියන්න හිතුවත් පැත්තකින් ටික ටික
පරිස්සම් කර තැබූ හින්දද කොහෙද

ආකාසයෙන් පිටුවක්

දහක් ගී තැනු පසුවත්
"ම්...ම් " ගගා බිඳි බිඳී තියෙන්නැති
මාස්ටර් කේමදාසගෙ දෙතොලේ
කිසිම දින ගීයකට නොනැගුණු
එකට එක්කහු නොවුණු තනුවක්

භීෂණය පිරි රැයකදී වුව
හිතෙන්නත් පුලුවන්- මකුළුවන් දහසකින්

අම්මා සහ යාපනය

හිතේ දුක
ගිනිතියාගෙන මැරුණු අම්මේ
හිටියනම් උඹයි අද
යාපනය බදාගෙන හඬන්නේ

සියලූ නිංගිරහ විඳගෙන
අම්මේ උඹ කිරි දුන්නේ
මගෙ අතපය

ඉපැරණිම ඒ නැවතුම

දුටිම් සුහදිනි හවසක
කඩා ඇත බස් නැවතුම;
අළුත් උයනක පැහැයට
නොපෑහුණු එම නිවහන

බොහෝ ඉපැරණි දවසක
නුඹව හමුවුණු හවසක
හදේ ගැඹුරක නැවතුණ

පෙරළූ නැවුම් පස

කපාලය මත රැඳි තෙතැ'ති පස
පින්සලයකින් පිස දැමෙයි.
බොහෝ කලකට පෙර
මහා බියකරු රැයකදි
මරා වළ දැමුණු සිහිනය
දිරා ගිය ඇටකැබැලි ලෙස මතුවෙයි.

ඒ ඔබේ අවසාන කඳුළු බිඳ උරා ගත් පස්ය.

අත්තම්මා

පැදුරේ ගුලිව
අඳුරේ නැගෙන
හඬවල් අසමි

පහන් එළියක් සේ
නැගේ ඇගෙ පිරිත් හඬ
සිහින් කැස්සක් විත්
ඉඳහිට වද කළත්