JDS Sinhala

තාත්තා

නෙතින් නෙතට පහන් දල්වනා
සිතින් සිතට පැතුම් ගල්වනා
ඒ ජීවන කතන්දරේ
වෑහෙන රස නිරන්තරේ
ආදරබර නමයි තාත්තා....
අර ගැඹුරු හඬින් තාල අල්ලනා
ඒ සොඳුරු සිනා ම'හද හොල්ලනා
සීත ගලන දෙසැම්බරේ

අසිරිමත් උදෑසන

කොළ හැලුණු ඉති අග
මල් පුබුදුවනු බැරි වුව
ඉපල් සෙවණක් වුවද සෑහේ
ඉරි තැළුණු බිම මත
ළා දලු පුබුදුවන්නට...

අනෝරා වැසි වැස
සූරා මහපොළෝ හදවත

එවිය හැකිද මට පණිවිඩයක් ඔබට

එවිය හැකිද මට පණිවිඩයක් ඔබට
මෙතරම් කලකට පසුත්

ඔබ එල්ලා ගිය තරුවේ මලානික එලිය
තවමත් අහස මුදුනේ සැලි සැලී දිලෙයි
ආත්මය අළු පැහැ පරවියෙකු මෙන්
අඳුරු තීරුවක ගුලි ගැහෙයි
එවිය හැකිද මට පණිවිඩයක් ඔබට

හඬ නඟන තරු ඇස

ඇද වැටුණු තරු සුසානය ළඟ
අහස් බලකොටුවක සිරගත
තාරකාවකි තනිව ඇවිළෙන

සඳ දිය පවා දැදුරුව
අතුරුදන් වෙන මොහොතක
විෂ හී උල්කාපාත වැසි මැද
හඬ නගන ඒ තරු ඇස

නතාෂා සහ මම

වැරෙන් ගසනා
හඬක් නික්මී
සැලෙමි පැකිලෙමි
රැඳෙමි බියවෙමි
හිත හදාගෙන
නෙත පියාගෙන
සෙමෙන් ගොස්
දොර අවදි කරනෙමි

මාතුපාල

කොණ්ඩේ හැඩපළු ගෙතිච්ච
නියපොතු වල කුණු පිරිච්ච
හැමදේටම හිනා වෙච්ච
මතක ද අර මාතුපාල
කලකට ඉස්සර මැරිච්ච

කික්කිගෙ පැටියෙක් අරගෙන
තිස්සේම ඒකිව ඉඹගෙන